Jarenlang speelde Tom op de Leidse Hout. Hij was vooral te herkennen aan de vele lagen kleding waarin hij speelde. Óók als het uitzonderlijk warm was speelde hij in een t-shirt met daaroverheen een polo, spencer, trui en natuurlijk ook nog zijn jas…. Als je al niet bezweek door de hitte dan toch wel van de aanblik van Tom als die tegenover je stond. Voor Tom geen topspin ballen, nee, hij trakteerde je liever op old-school slice ballen. Hij was daarnaast een meester in het geven van lepe kapballetjes. Heerlijk als je naast hem stond maar om gek van te worden als je aan de andere kant van het net stond. En, nog erger, hij bulderde van het lachen als je een spurt nam om deze ballen toch te halen maar daar jammerlijk in mislukte. Els, Truus, Marianne Reijnhoudt, Frank Pot, John Marks, Carel Wijffelman, de Kirkaldy’s, en menig ander, weet waar ik het over heb! Schijn bedriegt, dat ging echt op voor Tom want als je dacht dat je hem te pakken had dan toverde hij toch nog een zonderlinge bal uit zijn hoge hoed. Tom was een enorme fijnproever en hij verwende ons na een partij altijd met de meest heerlijke Indische hapjes, een groot glas bier en een nabeschouwing op de partij. Naast de baan kent iedereen uit de Raadsherenbuurt Tom vast wel door zijn Citroën HY waar hij liefdevol aan werkte en natuurlijk van zijn voortreffelijke sateh, de beste en meest smakelijke van dit noordelijk halfrond. Vijf jaar geleden werd Tom ziek, hij bleef zoveel mogelijk tennissen, bij de Leidse Hout maar ook op Welgelegen in Rijswijk waar hij en Carol inmiddels wonen. Tom speelde altijd om de eer en won vooral graag ‘de zevende game’ want- zo redeneerde hij- dan won je ook de partij! Op 9 september heeft Tom zijn laatste single met broer Peter gespeeld. In de avond van 25 november is de ziektelast van Tom afgegleden en heeft hij het leven losgelaten. We zullen hem op en naast de baan heel erg missen.